Deze week kreeg ik weer een kijkje in de wereld van mijn oude gewoonten en niet zulke grote vrienden: perfectionisme en hoge eisen stellen. Ik was ziek en op de derde dag in bed kwamen de onrust en het piekeren opzetten. Want ja, wie is er nou langer dan twee dagen ziek hahaha. Onrust omdat ik graag weer aan het werk wilde, waar ik op het moment in een hele goede flow zit, en omdat ik me zorgen maakte of ik de doelen die ik mezelf had gesteld op het werk nu nog wel zou halen.

Eerder wekte een terugval of ziekte bij mij ook altijd enige frustratie op (licht understatement) omdat het verschil tussen wat ik wilde (of eigenlijk van mezelf moest) en wat ik op dat moment kon erg groot was doordat ik doorgaans veel te hoge eisen aan mezelf stelde. Waarom? Omdat alles perfect moest gebeuren natuurlijk ;). In het afgelopen jaar is het me duidelijk geworden waar deze drive naar perfectionisme vandaan komt, want waarom moet ik van mezelf eigenlijk alles zo snel en perfect mogelijk doen? Het antwoord is omdat ik altijd dacht hiermee mijn angsten en onzekerheden te verminderen. Angst is voor mij de grootste aanwakkeraar van perfectionisme en veroorzaakt daardoor onvermijdelijk frustraties en stress (niet handig bij je herstel ;). Angst en onzekerheid zijn natuurlijk op hun best wanneer dingen niet zo gaan zoals je ze had bedacht.

Wat voor mij wonderen doet op zulke momenten? Bedenken dat ik er helemaal niets aan hoef te doen en er gewoon maar op moet vertrouwen dat het wel goed komt (klinkt makkelijk, maar kan ik ook nog wel 20 blogs over schrijven ;)). Hoe vaker je de dingen op z’n beloop laat en er niet tegen vecht, des te vaker je ziet dat alles meestal wel op z’n pootjes terecht komt. Zo niet, dan vergaat de wereld ook niet. Het gekke is dat mijn zelfvertrouwen zoveel groter is geworden door juist de dingen te doen die ik eng vond (jep, dat cliché klopt dus ook). Blijkbaar had ik het nodig om op een aantal momenten vast te lopen om dat in te zien en om daarna weer positiever, relaxter en met meer zelfvertrouwen door te kunnen gaan met mijn herstel.

Dus ik heb deze week besteed aan dromen over wat ik allemaal met mijn blog zou willen doen en heb inspiratie opgedaan voor nieuwe Instagram posts. Not such a bad week after all :). Hoe zorgen jullie ervoor dat je perfectionisme niet de boventoon voert? Laat het me hieronder weten!